สัมผัสความสำเร็จและตัวจริงในแบบ “ปอป้อ” ทรัพย์สิรี แต้รัตนชัย

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แบดมินตันเป็นกีฬาที่สร้างชื่อเสียงให้กับประเทศไทย จากความสำเร็จในระดับนานาชาติ โดยเฉพาะชื่อของ “ปอป้อ” ทรัพย์สิรี แต้รัตนชัย ที่ถูกเอ่ยถืงบนหน้าสื่อพร้อมภาพชูถ้วยรางวัลความสำเร็จอยู่บ่อยครั้ง

อย่างไรก็ตามกว่าเราจะได้เห็นเธอยืนฉีกยิ้มอยู่บนโพเดียมจนคุ้นตานั้น เธอผ่านเรื่องราวทั้งสุขปนเศร้าหลายต่อหลายเหตุการณ์ กว่าจะหล่อหลอมให้เธอกลายมาเป็น “ปอป้อ” ทรัพย์สิรี แต้รัตนชัย นักกีฬาตัวจริงที่ประสบความสำเร็จทั้งในและนอกสนาม

สายเลือดนักแบดตัวจริง

เธอเติบโตมาในครอบครัวนักตบลูกขนไก่โดยแท้ คุณพ่อและคุณแม่ต่างก็เป็นนักกีฬาแบดมินตันตัวแทนของมหาวิทยาลัยมาก่อน จนกระทั่งปอป้อมีอายุ 9 ขวบ ได้เริ่มจับแร็กเกตตีลูกขนไก่เป็นครั้งแรก 

“ป้อเติบโตมาในครอบครัวนักแบดมินตัน ทั้งคุณพ่อและคุณแม่เป็นนักแบดมาก่อนด้วยกันทั้งคู่” ปอป้อ เริ่มย้อนอดีตถึงจุดเริ่มต้น

อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะสืบสายเลือดนักแบดมาเต็มร้อย แต่กว่าจะมาเป็นตัวจริงบนคอร์ทแบดได้แบบทุกวันนี้ เธอเริ่มต้นเส้นทางด้วยความพ่ายแพ้แบบขาดลอยตั้งแต่แมตช์แรกในชีวิต

“ป้อเริ่มจับไม้แบดได้ไม่นานก็ไปแข่งเลย ตอนนั้นยังไม่ได้ไปฝึกแบบถูกวิธี มีแค่สกิลตีแบดหน้าบ้านกับครอบครัวแล้วไปลงแข่งที่จังหวัดตรัง แมตช์แรกก็แพ้ไป 0-11 และ 1-11”

“หลังจากนั้นกลับบ้านก็ไปเข้าคอร์สฝึกแบบจริงจัง ซ้อมตามโปรแกรม เลิกเรียนก็มาซ้อมทุกวัน”

ปอป้อ บอกต่อว่าหลังจากเริ่มนับหนึ่งอย่างจริงจังแล้ว เธอทุ่มเทกับแบดมินตันอย่างเต็มที่ ให้เกินร้อย กำหนดเป้าหมายของการเป็นนักกีฬาไว้อย่างชัดเจน เริ่มต้นจากการติดทีมชาติ คว้าแชมป์ในระดับอาชีพ ต่อด้วยการคว้าแชมป์โลก และขึ้นเป็นมือ 1 ของโลก และสุดท้ายคือการคว้าเหรียญรางวัลในโอลิมปิกเกมส์ ซึ่งเธอค่อย ๆ ลงมือทำจนสำเร็จและเหลือเพียงแค่อย่างสุดท้าย

สิ่งที่ตัวจริงต้องแบกรับ

กว่าจะไต่เต้าจนประสบความสำเร็จได้นั้นว่ายากแล้ว แต่การยืนระยะและรักษามาตรฐานของตัวเองให้เป็นที่หนึ่งได้นานหลายปีนั้นยากยิ่งกว่า ตลอดเส้นทางการเป็นนักกีฬา ปอป้อคว้าแชมป์ไปแล้วกว่า 30 รายการ มากที่สุดเป็นลำดับต้น ๆ ของเมืองไทย ซึ่งเบื้องหลังความสำเร็จทั้งหมดนั้นไม่มีรายการไหนเลยที่ชนะมาแบบง่าย ๆ

“ช่วงที่ขึ้นเป็นมือ 1 ของโลก ถามว่ากดดันไหม ก็ไม่ได้ไม่กดดัน เหมือนเราพยายามเอาประสบการณ์ที่มีเข้ามาช่วย พยายามตีให้สนุก มีความสุข แต่ถามว่ามีความกดดันไหม มันมีอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าป้อต้องอยู่กับมันให้ได้”

“หรืออย่างเวลาแข่ง ช่วงแต้มสำคัญต้องดิวส์กันอยู่ ต้องพยายามคุมตัวเองให้ได้ เราใช้วิธีโฟกัสไปทีละแต้ม เพื่อคุมไม่ให้ต้องตื่นเต้นหรือกดดันมากจนเกินไป บางครั้งเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสกอร์เท่าไหร่แล้ว”

นอกจากแรงกดดันภายในสนามแล้ว ปัญหาอาการบาดเจ็บยังเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยากสำหรับนักกีฬา ซึ่งปอป้อเคยได้รับบาดเจ็บเอ็นไขว้หน้าที่เข่าขาดในปี 2017 ต้องผ่าตัด พักรักษาตัวและทำกายภาพนานกว่า 8 เดือน 

นักกีฬาหลายคนจบเส้นทางด้วยอาการนี้มีให้เห็นอยู่ไม่น้อย แต่ปอป้อเผยว่าเป็นเพราะไม่เคยถอดใจยอมแพ้เลยแม้แต่นิดเดียว ทำให้เธอกลับมาและทำได้ดีกว่าเก่า

“ตลอดเส้นทางที่ผ่านมา มันมีทั้งราบรื่นและเผชิญหน้ากับอุปสรรค แต่ป้อก็พอใจกับความสำเร็จของตัวเองในระดับนึง โดยเฉพาะช่วงที่เจ็บไปนาน พอตัวเองกลับมา แล้วเราทำได้ดีกว่าเดิม อันนี้คือความรู้สึกดีใจและภูมิใจในตัวเองมาก ๆ สิ่งสำคัญในช่วงเวลานั้นคือต้องมีระเบียบวินัยมาก เรามุ่งมั่น ตั้งใจ รับผิดชอบต่อตัวเอง มีเป้าหมายที่อยากจะได้อะไร อยากจะไปถึงไหน แล้วลงมือทำมันเต็มที่ มีเป้าหมายกับตัวเอง” 

อีกหนึ่งสิ่งที่สะท้อนให้เห็นว่าไม่มีความสำเร็จใดได้มาโดยง่าย นั่นก็คือท่าดีใจอันเป็นเอกลักษณ์ของปอป้อ ที่มักจะตีลังกาในสนามทุกครั้งหลังคว้าแชมป์ ซึ่งเธอบอกกับเราว่ามันเหมือนการได้ปลดปล่อยตัวเอง หลังอัดอั้นจากทั้งความเหนื่อยล้าและความเครียด

ตัวจริงนอกสนามที่มีผู้ติดตามกว่า 3 ล้าน

นอกจากเป็นตัวจริงบนคอร์ทแบดแล้ว ปอป้อยังถือเป็นนักกีฬาตัวจริงนอกสนามที่มากเสน่ห์ มากเสน่ห์ในที่นี้หมายถึงหลากหลายรอบด้าน ทั้งด้านกีฬา ดนตรี พูดได้ 3 ภาษา ไทย จีน อังกฤษ รวมถึงงานถ่ายแบบโฆษณาและอื่น ๆ อีกมากมายก็ทำได้ ไม่แปลกที่เธอจะมีผู้ติดตามในอินสตาแกรมกว่า 3 ล้านคน จากทั้งในประเทศและต่างประเทศ

ส่วนตัวตนลึก ๆ ปอป้อ ยอมรับว่าเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง แต่เป็นคนอารมณ์ดี ชื่นชอบเสียงหัวเราะ แถมยังเป็นคนคิดบวกมาก ๆ เวลาเล่นก็คือเล่น เวลาจริงจังก็จริงจัง มีมุมอ่อนโยนเป็นคนรักสัตว์ เลี้ยงสุนัขตัวเล็ก กอดง่ายให้ความอบอุ่น

นอกจากนี้ยังชื่นชอบการเที่ยวทะเล หลงใหลในธรรมชาติ ได้ถ่ายรูปสวย ๆ จะรู้สึกผ่อนคลายมากเป็นอย่างมาก ส่วนเรื่องอาหารของโปรดเลยจำพวกอาหารญี่ปุ่น ปลาดิบ

“เวลาไปญี่ปุ่น นอกจากไปแข่งแล้วเหมือนไปเพิ่มน้ำหนัก” ปอป้อ เล่าพร้อมเสียงหัวเราะ

ขณะเดียวกัน สเต็ก ส้มตำ ก็ถือเป็นของชอบ เพราะจริง ๆ แล้ว ป้อ เป็นคนทานง่าย เวลาไปแข่งต่างประเทศ ถ้ามีร้านอาหารไทยก็กินอาหารไทยเป็นหลัก “เวลาเจอร้านอาหารไทย อย่างแรกที่สั่งคือกะเพราหมูสับ จริง ๆ ทานได้ทุกอย่าง แต่เวลาไปแข่งที่ยุโรปเหมือนเราแข่งในเมืองเดิม ๆ จะรู้อยู่แล้วว่าแต่ละประเทศมีร้านอาหารไทยอยู่ตรงไหน ก็จะได้กินอาหารไทยตลอด”

ปอป้อ เล่าเสริมว่า “ตลอดการเดินทางไปแข่งขันในต่างประเทศ ป้อจะชื่นชอบการท่องเที่ยวในสไตล์ยุโรปมากกว่า ด้วยอากาศและสถานที่ ชอบมากที่สุดเลยคงเป็นปารีส ฝรั่งเศส เพราะบ้านเมืองเขาดูศิวิไลซ์ดี เหมาะแก่การเดินชอบช้อปปิ้ง เดินเที่ยว ฝรั่งเศสยังมีอีกหลายที่ที่อยากไป แต่ยังไม่ได้ไป เพราะส่วนใหญ่แล้วเราไปต่างประเทศจะเป็นการเดินทางไปแข่งขันมากกว่า ซึ่งก็ใกล้หอไอเฟล”

ตัวจริงที่ถูกหล่อหลอม

นับตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าสู่คอร์ทแบดจนถึงวันนี้ ไม่ว่าจะสุข หรือทุกข์ ทุกเหตุการณ์ล้วนหล่อหลอมให้เธอกลายมาเป็นตัวจริงในแบบ ปอป้อ อย่างทุกวันนี้ หลังจากนี้เหลือเวลาอีกไม่กี่วันกับเป้าหมายสุดท้ายอย่างโอลิมปิกเกมส์ จะเปิดฉากขึ้นแล้ว ปอป้อ รู้ดีว่าการไปให้ถึงเส้นชัยนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่สิ่งหนึ่งที่เธอท่องขึ้นใจอยู่เสมอ คือจะไม่พลาดซ้ำสอง จะใช้ประสบการณ์ทั้งหมดที่ได้เรียนรู้มา ทำมันให้ดีขึ้น หลังจากผิดหวังมาเมื่อ 3 ปีก่อน

“ครั้งนี้เป็นโอลิมปิกเกมส์ครั้งที่ 3 ของปอป้อแล้ว ความจริงมันก็เหมือนทัวร์นาเมนต์อื่น แต่ต่างกันตรงที่โอลิมปิก 4 ปีมีครั้งเดียว แล้วทุกคนมองเป็นเป้าหมายเดียวกัน มันก็เลยแบบมีหลายความรู้สึก​ แต่จะนำประสบการณ์ที่ผ่านมามาใช้ เรียนรู้ นำมาแก้ไข เพราะครั้งที่แล้วที่โตเกียว ที่ไปไม่ถึงเป้าหมายเพราะเราเครียด อยากได้เหรียญมากเกินไปจนมีความกดดันมาก“

“ตอนนี้เปลี่ยนมุมมองแล้ว โอลิมปิกครั้งนี้คงจะผ่อนคลายกับตัวเองมากกว่าครั้งที่แล้ว มองเป้าหมายให้เป็นแรงผลักดัน เราอยากเล่นให้เต็มศักยภาพของตัวเอง เอนจอยกับทุกโมเมนต์ในตอนนั้น”

และนี่คือตัวตนทั้งหมดของ “ปอป้อ” ทรัพย์สิรี แต้รัตนชัย นักกีฬาแบดมินตันทีมชาติไทย ตัวจริงที่ไม่เคยยอมแพ้ในทุกสถานการณ์ และไม่ว่าผลลัพธ์ในโอลิมปิกเกมส์ 2024 ที่กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส นั้นจะลงเอยแบบไหน เรายังคงเชื่อว่าเธอจะต้องภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ลงมือทำมาตลอดเส้นทาง