วอลเลย์บอลหญิงไทย กับการป้องกันแชมป์ ซีเกมส์

วอลเลย์บอลหญิงทีมชาติไทย ครองความเป็นเจ้าเหรียญทองในย่านเอเชีย อาคเนย์ มาเกือบ 30 ปี จากการคว้าเหรียญทองได้ 12 สมัยติดต่อกัน นับตั้งแต่ปี 1995 และหลังจากนั้นอีก 24 ปี ทีมสาวไทย ยังไม่เคยปราชัย จนถึงขั้นจบด้วยเหรียญเงินอีกเลย และต้องยอมรับว่าในช่วงปลายยุค 90 ลากยาวมาจนถึงปัจจุบัน ทีมตบสาวไทย เริ่มที่จะพัฒนาศักยภาพของตนเอง พร้อมกับสถาปนาทีมขึ้นมาเป็นทีมแกร่งของเอเชีย รวมถึงยังก้าวไปไกลสู่ระดับโลกได้แล้ว

บวกกับความมุ่งมั่นและการตั้งใจในการพัฒนาทีมวอลเลย์บอลของแต่ละชาติ ในภูมิภาคอาเซียน ก็ต้องยอมรับตามตรงว่า ไม่ค่อยมีชาติไหนดูจะจริงจังกันสักเท่าไหร่ มีลงชิงชัยบ้างในแมตช์นานาชาติ แต่ก็ขาด ๆ เกิน ๆ ผิดกับ ทีมชาติไทย ที่ได้รับการสนับสนุนที่ดีจาก สมาคมกีฬาวอลเลย์บอลแห่งประเทศไทย จนสามารถยืนหยัดต่อสู้จนครองแชมป์ในย่านนี้ได้แบบผูกปีขาด

และอีกประการ ทัพตบสาวไทย ตั้งแต่ยุค 2000 ปลาย ๆ เราก่อกำเนิดนักกีฬาในนามว่า "7 เซียน" อันประกอบไปด้วย วิลาวัณย์ อภิญญาพงศ์, ปลื้มจิตร์ ถินขาว, นุศรา ต้อมคำ, มลิกา กันทอง, อำพร หญ้าผา, อรอุมา สิทธิรักษ์ และ วรรณา บัวแก้ว ที่กลายเป็น 7 คน 7 ผู้เล่น และ 7 ตำแหน่งในสนามได้พอดิบพอดี เป็นชุดผู้เล่นที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์ของทีมชาติไทย และก้าวไกลไปสู่ระดับเอเชีย จนปราบได้ทั้ง จีน, ญี่ปุ่น, เกาหลี หรือแม้แต่ทีมใหญ่ ๆ ของโลกหลายทีม นักตบชุด 7 เซียน ก็เคยชนะมาแล้วเกือบทั้งนั้น

นั่นจึงเป็นสิ่งที่ตอกย้ำว่า การแข่งขันในซีเกมส์ เป็นการแข่งขันที่ผูกขาดของทีมสาวไทย ที่ไม่ว่าจะส่งทีมเข้าแข่งขันครั้งใด เราก็แทบจะการันตีคล้องเหรียญทองได้อยู่แล้ว แม้ในช่วงหลัง วอลเลย์บอลของแต่ละชาติในอาเซียน จะเริ่มมีการพัฒนาขึ้นมากันบ้าง หลาย ๆ ชาติ อาทิ เวียดนาม, ฟิลิปปินส์, อินโดนีเซีย จะมีนักกีฬาที่ย้ายไปโกยเงินในลีกต่างประเทศบ้าง นักกีฬาของพวกเธอ เริ่มที่จะสร้างผลงานส่วนตัวได้อย่างโดดเด่นขึ้นมาบ้าง แต่ท้ายที่สุดเมื่อกลับไปเล่นในนามทีมชาติ ก็ยังไม่สามารถที่จะเทียบเคียงทีมชาติไทยได้เลย

ต้องยอมรับอีกอย่างว่า การพัฒนาวงการวอลเลย์บอลของไทย ค่อนข้างเป็นไปในทางที่ดีกว่าหลาย ๆ ชาติในอาเซียน ทั้งการมีการแข่งขันในรายการชิงแชมป์ประเทศไทย ทุกระดับอายุ หรือการต่อยอดในการแข่งขันลีกอาชีพ และการส่งทีมเข้าแข่งขันในเกมนานาชาติ ของเราสม่ำเสมอ มากกว่าทุกทีมในอาเซียนส่งผลให้นี่จึงเป็นจุดสำคัญที่ทำให้เรายังคงเป็นทีมเต็ง 1 ในอาเซียน มาตลอด

กระทั่งในช่วงหลัง เมื่อความโรยราของบรรดานักตบ 7 เซียน เข้ามาเยือน ทีมชาติไทย ก็จำเป็นที่จะต้องมีการเปลี่ยนถ่ายผู้เล่นสายเลือดใหม่ ที่มีอันต้องเลี่ยงไม่ได้ บรรดานักตบรุ่นพี่ ที่สร้างความสำเร็จในการแข่งขันซีเกมส์ ที่ทำมาได้แทบจะนับสมัยไม่ถ้วน ก็วางมือจากการเล่นทีมชาติไปหลายคน และเป็นช่วงเวลาในการเข้าสู่ทีมชาติไทย ยุคใหม่

เมื่อการแข่งขันลีกอาชีพของเมืองไทย เริ่มที่จะมีความแข็งแกร่งขึ้นบ้าง (นิดหน่อย) เรามีการแข่งขันลีกที่ตื่นเต้น และนักกีฬาของเราก็ถูกส่งออกไปเล่นในลีกยุโรป และลีกเอเชียมากขึ้นแทบจะทุกปีบวกกับเป้าหมายที่อาจจะเรียกได้ว่าสูงขึ้นของทีมชาติไทย กับการลุ้นไปแข่งขันโอลิมปิกเกมส์ รอบสุดท้ายให้ได้สักครั้ง จึงเกิดคำถามที่ว่า ทีมชาติไทย ยังควรที่จะจัดเต็มในการแข่งขันซีเกมส์ทุกครั้งแบบนี้หรือไม่

กระนั้นในทุก ๆ ปี สมาคมวอลเลย์บอล ก็ยังส่งบรรดาผู้เล่นชุดใหญ่ ชุดหลัก เดินทางมาป้องกันเหรียญทองอยู่ทุกสมัย จนในซีเกมส์ ครั้งนี้ เมื่อนักตบรุ่นพี่ ลงจากเวที จึงกลายมาเป็นคิวของผู้เล่นหน้าใหม่ที่จะได้เข้ามาแข่งขันแทน ซึ่งนี่จะเป็นการแข่งขันครั้งแรก ที่ไม่มีบรรดารุ่นพี่ 7 เซียน คอยประคองน้อง ๆ อยู่ข้างสนาม

ชัชชุอร โมกศรี, อัจฉราพร คงยศ ที่เพิ่งจะไปเล่นในลีกยุโรป ที่ตุรกี เป็นซีซันแรก หรือจะเป็น ทัดดาว นึกแจ้ง, หัตถยา บำรุงสุข ที่ผลงานยอดเยี่ยมในลีกญี่ปุ่น กับผู้เล่นที่โชว์ฟอร์มได้ดีในวอลเลย์บอลไทยแลนด์ลีก หลายต่อหลายคน ที่จะได้รวมตัวมาแข่งขันด้วยกัน และแม้จะมีชื่อชั้นที่ดีกว่า และผลงานที่ครองแชมป์มาแล้วกว่า 12 สมัยซ้อน ทว่าเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงผู้เล่นแบบเกือบยกแผงแบบนี้ ทำให้แต่ละทีมเพื่อนบ้านต่างก็กลับมีความหวังขึ้นมาเช่นกัน

กอปรกับ แต่ละชาติในอาเซียน ก็เริ่มที่จะปรับเรื่องของการทำทีม ทั้ง เวียดนาม ที่ครั้งนี้พวกเธอเป็นเจ้าภาพ และผู้เล่นอย่าง เจิญ ธิ ธัญ ธุย ดาวตบตัวเก่งที่ย้ายไปเล่นในญี่ปุ่น ดังนั้นสาวญวนจึงคาดหวังจะทำผลงานให้ได้อย่างน้อยเทียบเท่ากับครั้งก่อน คือเหรียญเงิน

หรือจะเป็น ฟิลิปปินส์ ที่นับตั้งแต่ก่อตั้งสมาคมวอลเลย์บอลแห่งใหม่ ในช่วงต้นปี 2021 ก็เริ่มจ้างโค้ชต่างชาติเข้ามาทำทีม และส่งนักกีฬาไปเก็บตัวที่ต่างประเทศ รวมไปถึงพวกเธอยังมี จาจา ซานติอาโก บอลเร็วตัวเก่งที่ไปเล่นในลีกญี่ปุ่นหลายปี ไหนจะสองผู้เล่นที่มาเล่นในไทยแลนด์ลีก จึงเป็นปีที่พวกเธอได้ลุ้นเหรียญรางวัล

หรือจะเป็น อินโดนีเซีย ที่มีข่าวจะขอถอนทีมในตอนแรก แต่ตอนนี้พวกเธอเปลี่ยนใจ และส่งนักกีฬาชุดหลักมาลงทำการแข่งขัน และผลงานของทัพอิเหนา ก็มีเหรียญรางวัลติดมือกลับบ้านไปทุกสมัย และครั้งนี้พวกเธอยังมีลุ้นเหรียญรางวัลอีกหน รวมถึงยังมี มาเลเซีย ที่เป็นทีมสอดแทรก

ซีเกมส์ ครั้งที่ 31 ที่เวียดนาม หนนี้ จึงน่าดูชมเป็นอย่างมาก กับการที่จะได้เห็นการต่อสู้ครั้งใหม่ ของยอดทีมในอาเซียน ที่จะได้ลุ้นเหรียญรางวัลกันอย่างสนุก ซึ่งต้องคอยตามกันต่อไปว่า ภารกิจป้องกันเหรียญทอง ของทีมชาติไทย จะผ่านไปได้ด้วยดีหรือไม่ ในซีเกมส์ ที่เวียดนาม