เปิดเป้าหมาย "โบว์" วันวิสา แชมป์ฮาล์ฟมาราธอนกีฬาแห่งชาติ

กีฬาแห่งชาติจันทบุรี 2024 กลายเป็นอีกหนึ่งสนามแจ้งเกิดของนักวิ่งหลายคน รวมถึง โบว์ วันวิสา ยิ้มประเสริฐ แชมป์ฮาล์ฟมาราธอนหญิง จากนักวิ่งถนนสู่การแข่งขันระดับประเทศ และจุดเริ่มต้นซึ่งเรียกได้ว่า “ชีวิตคือการวิ่ง ด้วยความทุ่มเท สู่ชัยชนะ บนทุกกิโลเมตร แห่งความสนุก”

สนุกกับการวิ่งในวัยเด็ก

ฮาล์ฟมาราธอน คือ การวิ่งระยะทาง 21 กิโลเมตร สำหรับคนทั่วไปดูเป็นระยะทางที่ไกลมาก แต่สำหรับโบว์ วันวิสา ก่อนจะกลายเป็นแชมป์กีฬาแห่งชาติ เธอเริ่มต้นเส้นทางนี้จากการเป็นนักวิ่ง 50 เมตร ตั้งแต่สมัยอายุเจ็ดขวบ ที่โรงเรียนในบ้านเกิดจังหวัดลพบุรี

“เริ่มวิ่งตั้งแต่เด็กค่ะ ตอนนั้นอายุเจ็ดขวบ เป็นนักวิ่งระยะสั้น 8×50 กับ 80×5 ค่ะ จนเข้ามามัธยมครูก็พามาเล่นกีฬานักเรียนจังหวัด และเล่นมาตลอดหกปี วิ่งระยะสั้นอย่างเดียวเลยค่ะ 100 กับ 200 เมตร ตอนนั้นหนูชอบการวิ่งมากสนุกกับการวิ่ง”

แล้วโอกาสก็มาถึงโบว์ตั้งแต่วัยเด็ก เธอได้ร่วมคัดเลือกในการแข่งขันดาวรุ่งมุ่งโอลิมปิก ตอนอายุ 13 ปี แต่ตอนนั้นยังแข่งสู้รุ่นพี่ไม่ได้ โบว์คิดกับตัวเองว่า เราอาจจะยังเก่งไม่พอ ประกอบกับยังไม่มีโค้ชที่จริงจัง โดยจุดเริ่มต้นในการวิ่งของโบว์ มีคุณพ่อซึ่งเป็นอดีตนักวิ่ง คอยสอนและโค้ชให้ 

“ตอนนั้นหนูไม่มีสนามซ้อม ไม่มีโค้ชค่ะ พ่อเป็นนักวิ่งเก่าช่วยสอนให้ พ่อแม่สนับสนุนมากค่ะ ทั้งสองคนเป็นทีมชาติ พ่อเล่นสัตกรีฑาของทหาร และแม่เป็นประเภทลาน กระโดดสูง พุ่งแหลน ขว้างจักร ที่จริงหนูก็มีแรงบันดาลใจจากพ่อแม่ค่ะ ตอนเด็กเคยฝันอยากติดทีมชาติ แล้วก็คิดตั้งแต่ตอนนั้นว่าต้องเป็นกรีฑา”
 

พัฒนาสู่กีฬานักเรียนและกีฬาจังหวัด

แม้จะพลาดหวังในการแข่งขันกีฬาดาวรุ่งมุ่งโอลิมปิก แต่โบว์ยังคงมุ่งมั่นบนเส้นทางการเป็นนักวิ่ง และได้ร่วมแข่งกีฬานักเรียน กับกีฬาจังหวัดทุกปี จนขึ้นชั้นมัธยมปลาย ได้ร่วมคัดกีฬาแห่งชาติ เจอกับอดีตทีมชาติไทยอย่างนงนุช แสนราช อดีตฮีโร่เหรียญทองเอเชียนเกมส์ทีมชาติไทย

“พอไปเจอเค้าตื่นเต้นดีใจมากค่ะ คือ หนูตื่นเต้นที่ได้แข่งกับทีมชาติไทย และสุดท้ายได้เป็นตัวแทนภาคกลางไปแข่งระดับประเทศเลยนะคะ ได้ลงตัวจริงด้วยค่ะ ตอนนั้นไปแข่ง 4×100 เมตร ได้เป็นไม้แรก หนูตื่นเต้นมาก ถึงสุดท้ายจะตกรอบ แต่ก็คิดว่าได้ไปไกลมากแล้ว ผลงานที่ทำในวันนั้น ทำให้หนูมีทุกวันนี้ได้ เพราะกลายเป็นโควตาเรียนต่อ มาจนถึงทุกวันนี้”

เพราะเมื่อจบชั้นมัธยมปลายโบว์ใช้โควตาการแข่งกีฬาแห่งชาติครั้งนั้น เข้าเรียนที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กลายเป็นโอกาสครั้งสำคัญที่ทำให้โบว์ได้รู้จักกับรุ่นพี่ ซึ่งเป็นนักวิ่งถนนและชักชวนให้มาวิ่งทางไกล ปลุกไฟการเป็นนักวิ่งของโบว์ให้กลับมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้เปลี่ยนจากสปรินเตอร์สู่วงการวิ่งถนน 

“หนูมาวิ่งทางไกลได้สามปีค่ะ หลังเรียนจบ ช่วงนั้นโควิดระบาดใหม่ๆ ตอนนั้นทุกอย่างโดนปิด หนูก็เลยกลับบ้านมาลองหางานทำ มีสอนออกกำลังกายในยิมค่ะ ตอนนั้นสอนฟรี แล้วก็ได้วิ่งด้วย ก็รู้สึกอยากกลับมาวิ่งอีกครั้ง จนรุ่นพี่คณะสมัยมหาลัยมาชวนแข่งถนนค่ะ หนูก็ตกลง เพราะเค้าเคยทำงานด้วยกัน และเคยดูแลซัพพอร์ตหนูมาตลอด แล้วเค้าก็รู้ว่าเราชอบการวิ่งจริงๆ”

ความสนุกในการเป็นนักวิ่งทางไกล

แต่การวิ่งทางไกลต้องอาศัยความอดทน การเปลี่ยนจากระยะ 100 เมตรสูง 5 กิโลเมตรไม่ใช่เรื่องง่าย โบว์เล่าว่าเธอทุ่มเทและซ้อมหนักมาก จาก 5 กิโลเมตร สู่ 10 กิโลเมตร จนมาถึงการแข่งขันสนามแรก งานซีนิคปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ในปี 2022 ซึ่งสนามแรกกลายเป็นฮาล์ฟมาราธอน 21 กิโลเมตร

“งานนี้คือตั้งใจจะเป็นงานแรกเลยค่ะ แล้วทำเวลาได้ดี วิ่งไป 1.45 ชั่วโมง ได้อันดับที่สามในรุ่นอายุ ตอนนั้นหนูไม่รู้เลยว่าเค้าแจกรางวัลกันยังไง แต่พอรู้ว่าได้รางวัลก็ดีใจมาก เพราะไม่คิดว่าจะได้ แล้วคนที่หนูแพ้คือต่างชาติพวกเคนยา ตอนวิ่งหนูรู้สึกสนุกค่ะ วิ่งไปเรื่อยๆ ไม่เหนื่อยมาก ข้างทางบรรยากาศดี ตัวหนูตั้งใจมาก ก่อนไปซ้อมประมาณสามเดือน ตามตาราง แล้วก็ทำได้จริงๆ”

จากสนามแรกไปสู่สนามต่อไป โบว์ให้เหตุผลว่านอกจากความสนุกของการแข่งขัน เธออยากพิสูจน์ตัวเองด้วย ว่าชอบในทางการวิ่งทางไกลจริงหรือไม่ และจะสามารถพัฒนาตัวเองและทำได้ดีกว่านี้มากแค่ไหน 

ไม่นานหลังจากนั้นประมาณสองปีผ่านไป โบว์สะสมประสบการณ์การแข่งวิ่งถนน จนไปถึงงานขอนแก่น 21 ซึ่งเป็นงานมาราธอนระดับนานาชาติในปี 2024 กลายเป็นงานที่เธอประทับใจที่สุด และแจ้งเกิดเธออย่างเต็มตัว เนื่องจากสถิติที่ดีขึ้นแบบก้าวกระโดด 1 ชั่วโมง 29 นาที ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนักวิ่งทั่วไป

“เป็นงานที่ภูมิใจที่สุดเลยค่ะ งานนี้หนูไปแบบไม่ได้คิดจะได้รางวัล และเป็นงานอินเตอร์ที่ขาแรงเยอะมาก ความตั้งใจหนูคือจะวิ่งให้สนุก กับทำให้ดีที่สุด แล้วหนูก็สนุกจริงๆค่ะ จบด้วยการเป็นแชมป์คนไทย ทำสถิติใหม่ สร้างชื่อเสียงให้ตัวเองมากขึ้น คือแจ้งเกิดเลยค่ะ แล้วสถิติก็เป็นไปตามเป้าที่หนูอยากทำ”

ความสุขของ แชมป์กีฬาแห่งชาติ

และเส้นทางสู่การแข่งขันระดับประเทศในกีฬาแห่งชาติก็เกิดขึ้นตามมา เนื่องจากสนามซ้อมที่จังหวัดลพบุรี ที่โบว์ซ้อมอยู่ มีอดีตนักกีฬาทีมชาติซ้อมอยู่ที่นั่นด้วยเช่นเดียวกัน และได้ชวนให้โบว์ลองเป็นตัวแทนของจังหวัดลพบุรี ในกีฬาแห่งชาติในปีนั้น ในฐานะตัวแทนการแข่งขันฮาล์ฟมาราธอน

“คุณลุงที่สนามกีฬาสมัยเด็ก เค้ารู้ว่าหนูกลับมาวิ่ง เค้าก็เลยมาชวนให้ลองเป็นตัวแทนจังหวัด หนูก็ตอบตกลงค่ะ ตอนไปแข่ง 21 กิโล หนูไม่ได้คิดจะได้รางวัล เพราะหนูรู้ว่าต้องแข่งกับใคร โดยเฉพาะพี่ฝน (ณัฐธยาน์ ธนรณวัฒน์ เจ้าของเหรียญมาราธอนซีเกมส์ทีมชาติไทย) หนูบอกตัวเองว่าแค่ทำให้เต็มที่ วิ่งให้สนุก แล้วผลก็ออกมาเกินคาดมาก”

โบว์บอกว่า ในกีฬาแห่งชาติตัวตัวแทนทุกจังหวัดทุกคนเก่งมาก แต่ด้วยความพยายามได้กลายเป็นความภาคภูมิใจในที่สุด ”หนูก็ทำได้ดีมากเหมือนกัน หนูดีใจมากค่ะ จากตอนเด็กที่เคยแข่งแล้วตกรอบแรก แต่วันนี้หนูทำได้แล้ว และเป็นเหรียญทองด้วย ตอนวิ่งหนูไม่ได้คิดถึงเหรียญทองเลย ไม่ได้มองใครข้างหลัง แต่รู้ว่าตัวเองนำอยู่ ก็ยังพยายามไปอีก เพราะรู้ว่ามันจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของเรา“

ปัจจุบันโบว์อายุ 31 ปีเธอยังมีเป้าหมายในการพัฒนาต่อไปเพื่อทำสถิติให้ดีขึ้นโดยเฉพาะฮาล์ฟมาราธอนและระยะ 10 กิโลเมตร โดยโบว์ วางเป้าหมายในการทำให้เต็มที่ กับทุกสนาม และสนามต่อไปคือบางแสน 10 ในเดือนพฤษภาคมนี้ ตั้งเป้าอยากทำเวลาให้ดีขึ้น และแก้มือจากผลงานปีที่แล้วซึ่งบาดเจ็บระหว่างทาง 

“อยากแข่งกับตัวเองค่ะ อยากพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นก่อน หนูรักการวิ่ง มันคือความสุขสนุกกับชีวิต ได้เจอคนมากมาย ได้ไปเที่ยวในที่ที่ไม่เคยคิดว่าจะไป หนูเองไม่เคยคิดว่าจะมาไกลขนาดนี้ ไม่เคยคิดว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ หนูคือแค่นักวิ่งเด็กน้อยที่วิ่งจากงานบ้านๆ มาถึงระดับนี้ เพราะโค้ช ผู้ใหญ่ใจดี และทุกคนที่สนับสนุนกับให้กำลังใจ”

เพราะทุกกิโลเมตรเริ่มต้นที่ก้าวแรกเสมอ เพราะการวิ่งทางไกลคือการต่อสู้กับความเหนื่อยของตัวเอง คนที่เตรียมตัวและฝึกซ้อมมาดีเท่านั้น จึงจะคู่ควรกับการเป็นผู้ชนะ บนวิถีของการวิ่งถนน คู่แข่งเป็นเพียงแค่หนึ่งปัจจัยที่ทำให้เราไม่ยอมแพ้ แต่การเอาชนะใจตัวเองให้สำเร็จ คือสิ่งที่นักวิ่งถนนทุกคนต้องก้าวข้ามไปให้ได้

”ถ้าย้อนเวลากลับไปได้หนูก็ยืนยันที่จะทำแบบนี้ ทำแบบเดิม และอยากขอบคุณคนที่ให้กำลังใจหนูตั้งแต่ยังไม่มีมีชื่อเสียงจนมีทุกวันนี้ได้ ทุกครั้งที่มีคนให้กำลังใจ หนูรู้สึกว่าเราจะไปได้ไกลกว่านี้อีก แล้วมันก็ประสบความสำเร็จได้จริง”