เปิดกล่องความทรงจำผ่านของ 8 ชิ้น เจนจิรา ศรีสอาด นักว่ายน้ำทีมชาติไทย

ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ‘จอย’ เจนจิรา ศรีสอาด เงือกสาวทีมชาติไทย พัฒนาตัวเองขึ้นมาจนกลายเป็นนักว่ายน้ำที่ทำผลงานได้ดีที่สุดของประเทศ และครั้งหนึ่ง Stadium TH เคยพาทุกคนไปทำความรู้จักกับเส้นทางความสำเร็จของเธอกันมาแล้ว แต่ว่าวันนี้เราจะพาทุกคนไปรู้จักตัวตนของ ‘จอย’ ให้มากขึ้น ผ่านของ 8 ชิ้นที่บรรจุอยู่ในกล่องความทรงจำ ซึ่งของในกล่องแต่ละชิ้นจะบอกเล่าถึงความทรงจำในแต่ละห้วงเวลานั้นในชีวิตเธอ

อ่านเส้นทางของนักว่ายน้ำ 17 ปีที่ไม่เคยหยุดซ้อม เจนจิรา ศรีสอาด >> https://stadiumth.com/columns/detail?id=376&tab=thai

เหรียญทองฟรีสไตล์ 50 ม. เอเชียนอินดอร์เกมส์ 2017 

สำหรับของชิ้นแรกที่ ‘จอย’ หยิบขึ้นมาได้ คือเหรียญทองจากการแข่งขันเอเชียน อินดอร์ เกมส์ 2017 เธอเล่าย้อนไปถึงจุดเริ่มต้นว่า “ความฝันของนักกีฬาทุกคนก็คืออยากได้เหรียญรางวัล ซึ่งเหรียญมีความสำคัญกับจอยตั้งแต่เริ่มว่ายน้ำ ครั้งแรกที่ลงแข่งจอยได้เหรียญเงิน ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเริ่มซ้อมว่ายน้ำได้แค่ประมาณ 1 เดือน พ่อเห็นว่าเราน่าจะเก่งทางด้านนี้ เลยผลักดันให้เป็นนักว่ายน้ำ”

“ส่วนเหรียญทองเหรียญนี้ ได้มาจากการคว้าแชมป์ในท่าฟรีสไตล์ 50 ม. หญิง เมื่อปี 2017 ปีนั้นเป็นปีที่จอยเรียนจบมหาวิทยาลัยพอดี ตั้งใจว่าจะเลิกว่ายน้ำแล้ว​ แต่ว่าเหรียญนี้นอกจากจะได้ที่ 1 แล้ว ยังทำลายสถิติของเอเชียนอินดอร์เกมส์อีกด้วย ก็เลยบอกกับตัวเอง​โอเค งั้นไม่เลิกว่ายแล้ว เพราะคิดว่าตัวเองยังพัฒนาได้อีกก็เลยว่ายมาถึงทุกวันนี้”

อัลบั้มรูปในวัยเด็ก

เธอยิ้มอย่างดีใจ ก่อนวางเหรียญทองไว้ด้านข้าง พลางหยิบของชิ้นที่ 2 ขึ้นมาจากกล่องเป็นอัลบั้มรูปถ่ายในวัยเด็ก เธอมองมันอย่างคิดถึง ก่อนพลิกไปทีละหน้า  รอยยิ้มบนใบหน้าค่อย ๆ กว้างขึ้น 

“ตอนเด็ก ๆ จอยดูมีความสุขกับการว่ายน้ำมาก ๆ“ เธอหัวเราะพร้อมชี้ไปที่รูปเด็กสาวสวมห่วงยางอยู่ริมชายหาด โดยมีคุณแม่นั่งอยู่ข้าง ๆ ​“ตอนนี้ก็มีความสุขนะ แต่ในรูปนี้ดูแฮปปี้มาก ๆ คุณแม่บอกว่าจอยชอบว่ายน้ำตั้งแต่เด็ก ชอบและดีใจมาก ๆ เวลาที่บ้านพาไปเที่ยวทะเล”

เธอพลิกรูปต่อไปอีก 2-3 หน้า ก่อนหยุดชี้รูปถือถ้วยรางวัล “อันนี้น่าจะเป็นถ้วยใบแรก ๆ ที่จอยได้ น่าจะอายุประมาณ 10 ขวบ” 

“ตอนเด็ก ๆ ที่บ้านบังคับให้ไปว่ายน้ำ แต่จอยเองก็อยากไปเหมือนกันนะ เพราะว่าจะได้ไปเจอเพื่อนด้วย ส่วนรูปนี้เป็นครั้งแรกที่จอยได้ไปแข่งที่ภาคใต้ ก็ได้ที่ 1 กลับบ้าน”

“เด็ก ๆ จอยเป็นคนที่ขี้เกียจที่สุดของสระ ไม่ชอบซ้อมเลย แต่ตอนนั้น (ที่ได้เหรียญ) คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องของพรสวรรค์​ เราไปซ้อมเพราะมันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ ไม่ได้ทำเพราะสนุก​ ก็มีงอแงบ้าง แต่เริ่มสนุกกับมันจริง ๆ ก็ตอนอายุ 16-17 ปีแล้วที่มีชื่อติดซีเกมส์ครั้งแรก”

หมวกกันน็อคจักรยาน

หมวกกันน็อคสีดำเต็มใบ เห็นก็รู้ทันทีว่าสำหรับนักกีฬาปั่นจักรยาน เราแปลกใจกับสิ่งของที่ปรากฎตรงหน้าเล็กน้อยก่อนถามเธอว่าทำไมถึงเป็นสิ่งนี้

“ตอนนี้งานอดิเรกของจอยคือการปั่นจักรยาน ยังไม่ถึงขั้นเป็นนักกีฬานะ จอยเริ่มปั่นจักรยานตามเพื่อนสนิทคนหนึ่งซึ่งเขาเป็นคนชอบกีฬาชนิดนี้มาก เราเองก็อยากลองอยากรู้ว่าทำไมเพื่อนถึงชอบ ก็เลยไปปั่นด้วย พอไปปั่นแล้วมันทำให้จอยได้เจอกลุ่มเพื่อนกลุ่มใหม่ ๆ สังคมใหม่ ๆ ที่เราไม่เคยรู้จัก ปกติเราอยู่แต่สังคมว่ายน้ำ พอไปปั่นจักรยานเหมือนเราไปเจอกลุ่มคนที่กว้างขึ้น ได้แลกเปลี่ยนมุมมองพูดคุยกันถึงประสบการณ์ที่เขาเคยเจอ”

“จักรยานกับว่ายน้ำมีความเหมือนกันอยู่นะ คือเราต้องรู้หลักการใช้แรง สมมติปั่น 100 กิโลเมตร เราจะใช้แรงประมาณไหน หรือเราว่าน้ำ 100 เมตรต้องใช้แรงประมาณไหน มีเรื่องตลกอย่างหนึ่งคือพวกนักปั่นจักรยานมักจะแซวจอยว่าเป็นนักปั่นที่ว่ายน้ำได้ เพราะปั่นระยะทางไกลจอยปั่นได้ แต่ว่ายน้ำแค่ 4,000 ถึง 5,000 เมตรจอยก็บ่นแล้ว”

“เคยไปลงแข่งปั่นจักรยานระยะ 110 กิโลเมตรมาแล้วที่เชียงราย ตอนนั้นดีใจที่สามารถปั่นเข้าเส้นชัยได้ ใช้เวลาประมาณ 3-4 ชั่วโมง มันท้าทายมากนะ ตอนเข้าเส้นชัยเรารู้สึกเหมือนชนะตัวเองได้แล้ว” 

ตุ๊กตาลิตเติล เมอร์เมด

ของชิ้นถัดมาที่เธอหยิบได้คือตุ๊กตานางเงือกชื่อดัง แอเรียล จากการ์ตูนเรื่องลิตเติล เมอร์เมด 

“เมอร์เมด อยู่ในน้ำ เราก็เป็นนักว่ายน้ำ อยู่ในน้ำเหมือนกัน ก็เลยคิดว่ามีอะไรคล้ายคลึงกัน อีกอย่างคือชอบการ์ตูนเรื่องนี้อยู่แล้ว”

“ปกติแล้วจอยจะชอบเอาอะไรที่เป็นนางเงือกมาติดกระเป๋า ถ้าเพื่อนเห็นก็จะรู้ทันทีเลยว่านี่คือกระเป๋าจอย หรือเวลานักข่าวเขียนฉายาให้ ก็จะเขียนว่าเงือกจอย แอเรียลก็เป็นนางเงือก ก็ดูคล้ายกันดี” 

ข้าวผัดกระเพรา

เป็นของอีกชิ้นที่ทำเราเซอร์ไพรส์ เมื่อเธอหยิบกล่องข้าวผัดกระเพราออกมาจากกล่องความทรงจำ ก่อนจะไขความจริงให้เรากระจ่างว่าทำไมเมนูอาหารสุดคลาสสิคถึงอยู่ในความทรงจำของเธอ

“จอยว่ามันเป็นเมนูอาหารที่ทำง่าย เวลาจอยไปซ้อมอยู๋ต่างประเทศหลาย ๆ เดือน ผัดกระเพราจะเป็นเมนูที่ทำกินเองบ่อย เพราะมันไม่ได้ทำยาก มีแค่หมู พริก ใบกระเพรา บางทีไม่มีใบกระเพราก็ใช้ใบโหระพามาผัดแทน คิดว่ามันคล้าย ๆ กัน น่าจะใช้แทนกันได้ (ยิ้ม)”

“แต่ปกติถ้าอยู่ไทยจะไม่ทำอาหารกินเองเลย ทำเฉพาะตอนไปอยู่ต่างประเทศ เพราะเราประหยัดเงิน จริง ๆ เป็นเมนูที่สามารถกินได้ทุกวัน แค่เปลี่ยนเนื้อสัตว์ไปได้เรื่อย ๆ บางวันเป็นหมู บางวันเป็นเนื้อ ครั้งที่แล้วจอยไปซ้อมที่เนเธอร์แลนด์ก็พกใบกระเพราอบแห้งติดไปด้วยเอาไว้ทำกินเอง”

เค้กช็อกโกแลต

ต่อจากของคาวก็เป็นของหวาน ของชิ้นต่อมาเป็นเค้กช็อกโกแลต หากมองในแง่ของโภชนาการแน่นอนว่าเค้กชิ้นนี้คงไม่เหมาะกับนักกีฬาทีมชาติแน่ ๆ แต่เค้กชิ้นนี้เคยทำให้เธอเกือบจบเส้นทางนักกีฬามาแล้ว

“ที่ชอบเค้กเพราะมันหวาน เวลาอารมณ์ไม่ดีเราก็กิน เครียดก็กิน แต่สำหรับนักกีฬามันไม่ดี แต่ว่ายิ่งเครียดเราก็ยิ่งกิน ยิ่งกินก็ยิ่งอ้วน ยิ่งอ้วนก็ยิ่งเครียดก็กินวนไป จริง ๆ นักว่ายน้ำก็ต้องคุมน้ำหนักเหมือนกันนะ แต่มีช่วงหนึ่งที่เรารู้สึกเครียดมาก แล้วก็กินเยอะ กินจนรู้สึกว่าตัวเรามันอ้วนขึ้น จนโค้ชต้องบอกให้ไปคุมน้ำหนักได้แล้วนะ ต้องลดได้แล้วนะ แต่พอโค้ชพูดแบบนั้นก็ยิ่งทำให้เราเครียด พอเครียดอย่างที่บอกก็ยิ่งกินเข้าไปอีก มันมีช่วงหนึ่งที่รู้สึกเครียดมาก กินเยอะจนต้องคุยกับนักจิตวิทยาว่าเราอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว ไม่งั้นอาชีพนักกีฬาจอยต้องหยุดเพราะความเครียด”

“คือคุยกับนักจิตวิทยาและนักโภชนาการ เขาก็บอกว่าถ้าหยุดกินเค้กไม่ได้ ก็ให้ซื้อมาแค่เท่าที่จะกินพอ ไม่ต้องซื้อติดตู้เย็น ถ้าหยุดกินไม่ได้ก็ไม่ต้องหยุด แต่ตอนนี้ซื้อไม่เยอะแล้ว”

ชุดว่ายน้ำ บิกินี

เดินทางมาถึงสิ่งของชิ้นที่ 7 แล้วก็เป็นชุดว่ายน้ำบิกินี “อย่างที่บอกตอนต้นว่าจอยชอบไปทะเลตั้งแต่เด็ก ๆ ก็มีคนชอบมาถามเราว่าเป็นนักว่ายน้ำแล้วไปทะเลไม่เบื่อหรอ คำตอบคือไม่เบื่อ เพราะว่าไปเที่ยวทะเลเราไม่ได้ไปซ้อม เราไปเที่ยวพักผ่อนสนุกสนานสัมผัสบรรยากาศ ส่วนใหญ่ไปทะเลก็จะไปดำน้ำกับเพื่อนสนิทที่อยู่ภาคใต้ เราไปทะเลก็ได้ไปเจอเพื่อน อยู่กรุงเทพไม่ได้เจอกัน พอเราไปเหมือนได้ใช้เวลาร่วมกับเพื่อนสนิท”

“ดำน้ำ จริง ๆ ยังแค่ดำน้ำสน็อกเกิลธรรมดา ยังไม่ได้ถึงขั้นฟรีไดฟ์เพราะไม่มีเวลา ถ้ามีเวลาเมื่อไหร่จะไปเรียนเพิ่มแน่นอน ทักษะการเล่นกีฬาช่วยให้เราดำน้ำได้ลึกกว่า กลั้นหายใจได้นานกว่าคนอื่น ส่วนทะเลที่ชอบ เกาะพีพี สิมิลัน และกระบี่”

นาฬิกาออกกำลังกาย

ของชิ้นสุดท้ายเธอหยิบขึ้นมาเป็นนาฬิกาสมาร์ทวอทช์สายสีแดง ใช้สำหรับวัดค่าต่าง ๆ ของร่างกายระหว่างออกกำลังกาย

“นาฬิกาเส้นนี้จอยใส่ทั้งตอนซ้อมว่ายน้ำ ปั่นจักรยานและเล่นพิลาทิส เป็นสิ่งที่จอยใส่ตลอดเวลารวมถึงตอนนอนด้วย จริง ๆ อยากได้สายสีชมพูนะ เพราะชอบสีชมพู แต่ตอนซื้อเหลือแค่สีเดียวคือสีแดงก็เลยต้อง ที่ชอบสีชมพูเพราะเป็นสาวหวาน (ขำ) ชอบหวานแต่ลุคไม่หวาน

ทั้งหมดนี้คือสิ่งของสำคัญที่บรรจุความทรงจำในแต่ละช่วงชีวิต หล่อหลอมให้เด็กสาวคนหนึ่งเติบโตมาเป็นนักว่ายน้ำคุณภาพระดับทีมชาติที่สร้างชื่อเสียงให้กับประเทศไทยมาตลอด 20 ปี

ส่วนความท้าทายของเธอหลังจากนี้คือการแข่งขันเอเชียนเกมส์ 2022 ที่เมืองหางโจว ประเทศจีน ระหว่างวันที่ 23 กันยายน ถึง 8 ตุลาคมนี้ ซึ่งเป้าหมายของเธอนั้นคือการผ่านเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศให้ได้สัก​ 1 รายการเป็นอย่างน้อย และยังรวมถึงการทำเวลาให้ผ่านเกณฑ์ควอลิฟายโอลิมปิกเกมส์ 2024 ให้ได้สำเร็จอีกด้วย